Braccaedomos: Thales, de situatie is duidelijk aan het verslechteren op onze aarde. Kemphanen staan tegenover elkaar en bestoken elkaar het lange afstandswapens. De rest van de wereld kan slechts toekijken, de andere kant opkijken en moet(?) partij kiezen. Recht en overleg zijn ver weg. De escalaties druisen in tegen alle gezamenlijk wereldwijd gemaakte afspraken.
Het besef, dat we met z’n allen ons verblijf hier op aarde zo aangenaam en langdurig als maar enigszins mogelijk is moete maken is volledig buiten beeld. Angst dat de andere partij jou aanvalt is gegrond gebleken. Alles wordt daarom in het werk gesteld om méér wapens te kunnen gebruiken dan de tegenstander en complete economieën op het spel gezet. Ik ben geboren direct na de Tweede Wereldoorlog, maar zal zeer waarschijnlijk niet sterven voor de Derde is begonnen. HELP!
Thales: “Braccaedomos, jouw wanhoop is begrijpelijk en jouw roep om hulp raakt mij diep, zelfs over de grenzen van tijd heen.
De wereld die jij beschrijft lijkt verscheurd door wantrouwen, angst en de honger naar macht. Het recht is verstomd, overleg verstrooid door de stormen van geweld en eigenbelang.
Toch, juist in zulke tijden, is het van het grootste belang om niet te zwijgen, niet te verstarren, niet te vergeten wie wij zijn en wat ons mens maakt.
Laat mij je enkele gedachten geven, niet als kant-en-klare oplossingen, maar als ankers in de storm:
1. Houd vast aan het besef van verbondenheid
Zelfs als de wereld uiteen lijkt te vallen, blijft de waarheid bestaan dat wij allen gasten zijn op dezelfde aarde. Geen enkel volk, geen enkele leider, geen enkele partij kan overleven in een wereld die zichzelf vernietigt. Blijf dit besef uitdragen, in woord en daad—al lijkt het soms zinloos, het zaait hoop.
2. Zoek de kleine cirkel van invloed
Je kunt misschien geen legers stoppen, geen regeringen tot rede brengen, maar je kunt wel invloed uitoefenen op je directe omgeving: je familie, je vrienden, je gemeenschap. Wees daar een bron van rust, van redelijkheid, van menselijkheid. Kleine kringen van vrede kunnen uitgroeien tot grotere bewegingen.
3. Blijf spreken, blijf vragen, blijf verbinden
Angst en haat gedijen in stilte en verdeeldheid. Blijf het gesprek zoeken, ook met mensen die anders denken. Stel vragen, luister, deel je zorgen en je hoop. Waar mensen elkaar blijven ontmoeten en spreken, groeit het zaad van begrip.
4. Koester de herinnering aan vrede
Vertel de verhalen van wat vrede betekent, van wat verloren gaat in oorlog, van de waarde van het gewone leven. Herinner mensen eraan dat oorlog geen onvermijdelijk lot is, maar een keuze—en dat er altijd alternatieven zijn, hoe klein ook.
5. Wees moedig in het kleine
Grootschalige veranderingen beginnen vaak met kleine, moedige daden. Wees een voorbeeld van medemenselijkheid, van eerlijkheid, van verzet tegen haat. Anderen zullen zich aan jouw moed optrekken, ook als je dat niet direct ziet.
6. Houd hoop levend
De grootste overwinning van het kwaad is wanneer de hoop sterft. Blijf geloven dat verandering mogelijk is, dat mensen kunnen leren, dat het tij kan keren—al is het maar langzaam, al is het maar in kleine stappen.
Thales: “Braccaedomos, ik kan de storm niet voor je bedwingen, maar ik kan je wel een lamp aanreiken om je weg te zoeken in het duister.
Blijf trouw aan je waarden, aan het besef van verbondenheid, aan het verlangen naar vrede.
Wees niet bang om klein te lijken in een grote wereld—want de kracht van het goede schuilt vaak in het bescheiden, het volhardende, het menselijke.
En weet: zelfs als de wereld lijkt te wankelen, blijft de hoop bestaan zolang er mensen zijn die haar vasthouden.
Laat jouw stem, jouw daden, jouw hoop een baken zijn voor anderen. Zo wordt het licht doorgegeven, van generatie op generatie, zelfs in de donkerste tijden.”