Braccaedomos:
“Thales, jouw denken over het begin van alles fascineert me. In mijn tijd hebben wij een ander verhaal over het ontstaan van het universum: de oerknal, of zoals wij zeggen, de ‘Big Bang’. Wij geloven dat het heelal ooit begon als een oneindig klein, heet en dicht punt, dat plotseling uit elkaar spatte en uitdijde tot alles wat er nu is – ruimte, tijd, materie en energie.
Het is geen mythe, maar een theorie die wij ondersteunen met waarnemingen: de kosmische achtergrondstraling, de uitdijing van sterrenstelsels, de verhouding van lichte elementen… Wat zou jij, als denker van het eerste begin, van zo’n idee vinden?”
Thales:
[Thales kijkt verwonderd]
“Wat een groots en duizelingwekkend idee, Braccaedomos! Jullie spreken van een begin dat zelfs water, aarde, lucht en vuur voorafgaat.
In mijn tijd konden we ons nauwelijks voorstellen dat tijd en ruimte zelf een oorsprong hadden. Wij zagen de wereld als eeuwig, of als een cyclus van wording en vergaan.
Jullie oerknal lijkt op een kosmisch zaad, waaruit alles is ontsproten. Maar vertel, wat was er vóór die knal? En waar kwam dat eerste punt vandaan?”
Braccaedomos:
“Dat is precies de vraag die ons nog steeds bezighoudt, Thales! Voor zover wij weten, begon ruimte en tijd zelf pas bij de oerknal. Wat daarvoor was, of wat het veroorzaakte, weten wij niet – misschien is het zelfs een vraag zonder antwoord.
Sommige denkers zeggen dat het universum uit het ‘niets’ ontstond, anderen vermoeden een cyclus van knallen en samentrekkingen, of zelfs een veelheid van universa.
Maar wat ons het meest verbaast, is dat uit die ene gebeurtenis, uit pure energie, uiteindelijk ook water ontstond – en daarmee leven, zoals jij al vermoedde.”
Thales:
[Thales knikt langzaam, zichtbaar onder de indruk]
“Het lijkt erop dat de zoektocht naar het begin van alles nooit ophoudt. Jullie hebben het begin verlegd naar een nog fundamenteler niveau.
Misschien is het zoals met water: het lijkt zo gewoon, maar het bevat een onpeilbare diepte.
Vertel mij, Braccaedomos, hoe zoeken jullie naar antwoorden op zulke grote vragen? Is het nog steeds observatie, zoals ik deed, of zijn er nieuwe manieren?”