Vrijheid, democratie en welvaart is voor onze naoorlogse generaties volkomen vanzelfsprekend (en voor eeuwig) geworden. Het Comité 4 en 5 mei probeert -al jaren- de jeugd te waarschuwen dat dit NIET zo is!
Vrede is zeker geen gegarandeerde toestand. We zijn met de neus op de feiten gedrukt door de oorlog die (helaas al weer lange tijd) aan de grenzen van Europa woedt. De Noord Atlantische VerdragsOrganisatie (NAVO) is in opperste staat van paraatheid en de wapenindustrie draait op volle toeren.
‘Waar wapens zijn is strijd’ zou een spreekwoord kunnen zijn. Naar verluid draait de diplomatie op volle toeren, maar de partijen in deze oorlog zijn helaas (nog lang) niet zo ver. Zoals altijd gaat het om een agressor en een verdedigend slachtoffer, die beiden in hun gelijk geloven en dit middels ook hun oorlogspropaganda met alle middelen, via alle ter beschikking staande kanalen wereldkundig maken.
Ervaringsdeskundige
Wat zou het toch prettig zijn als ik (zoals ik als docent voortgezet onderwijs en basisschoolleraar regelmatig in die functie deed) op het ‘strijdtoneel’ zou kunnen verschijnen. Beide vechtersbazen uit elkaar zou kunnen trekken en ze vanuit de mêlee van joelende en opjuttende omstanders naar een wat rustiger omgeving te brengen en te vragen: “Als ik nu niet tussenbeide was gekomen, tot hoever hadden jullie dan willen gaan?”
Na afloop, een afkoelingsperiode en het verzorgen van eventuele toegebrachte verwondingen waren beide partijen steevast blij en konden zich zonder (al te veel) gezichtsverlies weer in de schoolpopulatie vertonen.