Braccaedomoskomt uit het Latijn: ‘Braccae = broek’; ‘domos = huizen’.
Gerard van Broekhuijsen, aangenaam! Geen schrijverspseudoniem (d.i. Braccaedomos), gewoon mijn eigen naam. (1953) Scholier, Dienstplichtig militair, Student, Docent Lichamelijke Opvoeding en vele andere vakken, ICT’er, gepensioneerd. Al jaren probeer ik -zo nu en dan- in diverse columns mijn zielenroerselen aan het papier toe te vertrouwen. Tegenwoordig gaat dit digitaal en dus veel gemakkelijker. Mijn blog is een voortzetting van mijn Volkskrantblog vanaf 2006. Ik hoop dat u zich regelmatig in mijn ontboezemingen herkent.
Braccaedomos (= Broek + Huizen)
(van) Broekhuijsen is een familienaam die op vele manieren wordt geschreven en verwijst naar ‘broeken’ (lagere en natte gronden met een lichte bebossing) waarop mensen in ‘huizen’ wonen.
De locaties dus waarnaar de mensen genoemd werden die er woonden. Van Broekhuijsen (mijn familie dus) is dus blijkbaar afkomstig uit een van de huizen op de broek.
Dit in het Latijn levert braccas domuum (broek huizen) Om dit iets eenvoudiger en ‘ Latijnser’ te maken heb ik gekozen voor: Bracca Domos met een ‘e’ ertussen.
Gepensioneerd na ruim 27 jaar (gym)leraar in Basis- en Voortgezet onderwijs. EHBO-docent en vrijwilliger bij het Rode Kruis Korps, opstapper en medisch evacuator bij de KNRM. Geëngageerd bij vele verenigingen, meestal in leidinggevende
e/of bestuursfuncties. Pacifist in hart en nieren en geweld heb ik nog nooit tegen iemand gebruikt. Wel hulp verleend als dat nodig was.
Bestuurlijk
Politiek en in bonden heb ik ervaring opgedaan bij de VVDM, de plaatselijke afdeling van de PvdA, mede-oprichter en voorzitter van het het wijkcomité Oud-IJmuiden, mede-oprichter en voorzitter van de Huurdersvereniging Velsen. Zeer
actief bij het provinciale Nederlandse Rode Kruis Korps meegedacht in het proces van rampenleniging en het zoeken naar nieuwe organisatiestructuren. Ook de sport had -als docent lichamelijke Opvoeding- vanzelfsprekend mijn belangstelling.
10 jaar lang jeugdleider van Duikteam IJmond en jarenlang voorzitter van de Gymnastiekvereniging r.k.g.v. Velsen. Als mede-oprichter en leider van de jeugdafdeling van Duikteam IJmond de duiksport ingerold en betrokken bij landelijke
ontwikkelingen om de onderwatersport ook voor jeugdigen binnen de Nederlandse Onderwatersport Bond vorm te geven.
Medisch
Als oproepkracht bij de Ambulancedienst Velsen deed ik veel eerste hulp-ervaringen op die ik via diverse Eerst Hulp maandbladen kon ventileren. Ook als Medisch evacuator bij station IJmuiden van de KNRM was het redden op het water
vaak aanleiding mijn ervaringen op schrift te stellen.
Publicerend
Op een heel ander vlak: educator bij het Pieter Vermeulenmuseum, Programmacoördinator van de Lokale omroep Seaport RTV, cineast bij videogroep De Dwarsligger, educator en rondleider in Archeologiemuseum Huis van Hilde in Castricum.
Medeoprichter en secretaris van lokale politieke partij Levendig Gezond Velsen en (nu als hobbyist) automatiseerder en webpublicist.
Redacteur van o.m. Voorpost van de dokter, EHBO-Magazine en webpublicaties op het gebied van de Eerste Hulp bij Ongelukken.
Nog steeds actief
Daarnaast ben ik bestuurlijk nog steeds actief in de Historische Kring Velsen, het Comité 4 en 5 mei Velsen en diverse bridgeclubs. Het Repair Café vergt nog steeds veel van mijn aandacht. Vooral door de ideeën en impact, die deze vrijwilligersorganisatie in mijn optiek- zal gaan krijgen op het gebied van duurzaamheid en reparabel maken van producten.
Visie
Heel vaak merk ik dat veel mensen op dezelfde manier denken als ik en vinden dat het beter kan. Met veel plezier en geenszins spijt kijk ik terug op de dingen die ik heb gedaan, met name in de hippie-tijd.
‘Merk’
Onder ‘Braccaedomos’ zijn meerdere ideeën, uitingen en -zo u wilt- echte kunst op het internet te vinden.
Bijna dood ervaring
Dinsdag 3 mei 2014 om plusminus 06.00 uur. Mijn vrouw werd wakker van mijn zwaar snurkende ademhaling en constateerde dat ik niet reageerde toen ze me aansprak. Snel belde ze 112. De centraliste instrueerde haar aan de lijn te blijven, de voordeur te openen en te starten met reanimatie. Binnen enkele minuten waren twee Velsense politieauto’s ter plaatse met een AED (Automatische Externe Defibrillator). Een van de politieagentes nam direct de reanimatie van mijn vrouw over terwijl de anderen de AED aansloten. Deze gaf direct aan een stroomstoot te willen toedienen. Er volgden er nog enkele.
De eerste ambulance kwam ter plaatse. Mijn dochter Karin was de chauffeur. De CPA (Centrale Post Ambulancevervoer) achtte het verstandiger dat zij haar moeder zou bijstaan, zodat ambulance 2 en 3 erachteraan kwamen. Ook de brandweer was inmiddels gealarmeerd voor hijswerk via de badkamer. Na het stabiliseren en het hijswerk werd besloten, gezien de te verwachten complicaties, met spoed naar de VU in Amsterdam te rijden. Aangezien door kaakklem een adembuis inbrengen niet mogelijk bleek, werd een trauma-arts door de traumahelikopter ingevlogen. Nabij het Rottepolderplein kon deze overstappen in de ambulance en mij een roesje toedienen, waardoor de adembuis wèl kon worden ingebracht.
In de VU was alles in gereedheid om de verdere behandeling te starten. Deze begon met mij in onderkoelde toestand te brengen. Zo zou de schade aan mijn lichaam – dat door mijn te slecht werkend hart te weinig zuurstof kreeg – zoveel mogelijk beperkt blijven.
Onzekerheid
Vier dagen bleef mijn familie in afwachting van de dingen die komen gingen. Er was na 5 mei wel enige communicatie, maar daarvan kan ik mij absoluut niets herinneren. Ik was onrustig en trok slangen en draden los. Enkele dagen heb ik vastgebonden gelegen. Mijn vrouw putte steeds hoop uit lichte vooruitgang, bijvoorbeeld een knipperend oog, maar de behandelend arts temperde haar enthousiasme steeds met de woorden: ‘Ja, als…’ Op 7 mei kon ik eindelijk op transport naar het Rode Kruis Ziekenhuis in Beverwijk, aangezien de ruimte in de VU weer nodig was voor andere patiënten. In Beverwijk bracht ik een nacht op de intensive care door en daarna ging ik op zaal aan de telemetrie.
Inmiddels stroomden de steunbetuigingen en beterschapskaartjes binnen, zodat de wand achter mijn bed een kleurrijk behangetje kreeg. De afzenders van de kaarten beseffen vaak niet half wat dergelijke ‘riemen onder het hart’ teweeg kunnen brengen. Emotioneel ben je toch na een hartstilstand al veel gevoeliger. Ik zeker!
Een hartkatheterisatie werd gepland om uit te zoeken wat de beste behandelmethode voor mijn hart zou zijn. Dat er blijkbaar zomaar plotseling hartritmestoornissen konden optreden, was niet zo’n prettig vooruitzicht. Een vernauwing werd gevonden, die gedotterd moest worden.
ICD-drager
Op 9 mei kreeg ik in het Medisch Centrum Alkmaar een dotterbehandeling met stent om de vernauwing in een van de kransslagaderen van het hart op te heffen. Op 19 mei mocht ik terug naar het VU medisch centrum voor een MRI-scan. Er werd besloten tot het plaatsen van een ICD. Mijn dochter mocht deze rit uitvoeren, gelukkig in minder stressvolle omstandigheden.
Een dag na het plaatsen van de ICD werd een controlefoto gemaakt om te kijken of de elektrode op de juiste plaats op de hartspier was vastgehecht en of bij het plaatsen geen schade aan vitale organen was ontstaan. Omdat alles in orde was, mocht ik weer naar huis, vanzelfsprekend met de nodige medicijnen en controleafspraken.
Emotionele worsteling
Als je dan op het journaal ziet dat in de Oekraïne een helikopter met veertien vaders wordt neergeschoten en de daders staan te juichen, vraag je je af hoe het zo bizar kan verlopen op één en dezelfde planeet! Ik stel mezelf sinds mei 2014 de vraag: ‘Ik zou hier niet meer kunnen zijn. Wat moet ik hier nog? Wordt er nog wat van mij verwacht?’ Ik ben dankbaar en langzaamaan ook weer strijdbaar!
Berusting en inzicht
Sindsdien heb ik het enige dat ik mij van die dagen kan herinneren een plaats kunnen geven. Ik ervoer een gelukzalig gevoel van rust en vrede. In een ruimte die oneindig en tijdloos was en waarin alle beperkingen van het menselijk denken in ruimte en tijd waren weggevallen. Het besef van deze tijdloze oneindigheid geeft rust en inzicht in de worstelingen om als mens alles te doen in haast en omdat er zo weinig tijd en mogelijkheden voor zijn. Op het bestaan van onze planeet is de evolutie van de mens slechts een fractie van een milliseconde.
Vrede en wereldwijde samenwerking
Sinds de Artificial Intelligence, met name ChatGPT van OpenAI beschikbaar kwam heb ik in diverse chats en prompts geprobeerd deze tool in te zetten voor vredestaken en wereldwijde samenwerking in te zetten. Het voorlopige resultaat heeft geleid tot vele tips, manifesten, voorstellen e.d. op: https://wereldvrede.online en https://vredestichting.nl Tot op heden krijgen de initiatieven weinig respons. Wellicht komt er nog vóór het definitieve einde van mijn periode als mens op aarde -als laatst overgeblevene van ons gezin- een vervolg.
Gerardus Lambertus (Gerard) van Broekhuijsen, geb. Velsen, 23 januari 1948