Het Europees Kampioenschap is bijna ten einde. Nederland is gestrand in de halve finale en er zijn weer aardig wat discussies opgelaaid tussen de ‘miljoenen’ hoofdtrainers en scheidsrechters die deze wedstrijden hebben bekeken en geanalyseerd. Voetjebal is weer een tijdlang prime-time onderwerp geweest.
Scheidsrechter
De scheidsrechter, die het spel -aanvankelijk- op de bakermat Engeland, slechts vanaf de zijlijn volgde en uitsluitend werd gevraagd zijn oordeel te vellen als de spelers er onderling niet uit konden komen, is nu met een flinke ploeg en de nodige technische hulpmiddelen om de spelregels te handhaven. En vaak overduidelijk aanwezig. (Tijdens mijn scheidsrechtersopleiding vertelde de docent dat -bij een sportief potje voetbal- een scheidsrechter eigenlijk ‘onzichtbaar’ zou moeten zijn.)
VAR
Deze technische videoapplicatie zorgt dat de scheidsrechter op de millimeter nauwkeurig de plaats van de bal en de lijn kan bestuderen of bepalen of een speler een teenlengte buitenspel stond. Waarvoor hij echter niet wordt geraadpleegd is het verschijnsel, dat mij -als oud-scheidsrechter- bij nagenoeg alle EK-wedstrijden opviel is het het ’theater, dat na een lichte of zelfs geen aanraking spelers hevig kermend en slaand tegen de grond ter aarde doet storten. ‘Swalbes’ komen -nog steeds- veel te veel voor en geven de voetballers een slechte naam. Ook het zeer irritante met twee handen in de rug duwen, het shirt vasthouden of vasthouden van lichaamsdelen, ja zelfs in een halve Nelson nemen van een aanvaller door een verdediger irriteert mij in hoge mate. Het heeft niet met voetbal te maken en is overduidelijk een zwaktebod.
Geen voetbal meer
Alle bovenstaande beschreven handelingen zijn echter uitdrukkelijk al vanaf het begin van het spelletje voetbal verboden in de spelregels. Als de scheidsrechter het per ongeluk de eerste keer niet ziet, neemt het -tijdens diezelfde wedstrijd- onmiddellijk hand over hand toe. Het enige toegestane lichamelijke contact bestond -in mijn tijd- uit het contact van schouder tegen schouder. Alle andere contacten van lichaam tot lichaam waren verboden. Het lichaam van de tegenstander was geen doelwit. Voetbal werd gespeeld met de voeten, de benen en als je goed kon koppen, met het hoofd.
Terug naar de VAR
Alle ‘miljoenen’ hoofdtrainers zaten aan de buis gekluisterd en met hun ‘snufferd’ bovenop dit gedrag. De scheidsrechter op het veld ziet het niet, maar zij heel duidelijk en vaak vanuit meerdere hoeken: ’twee handen duwen de aanvaller op het moment, dat hij de bal wil spelen, naar de grond.’ Dit wordt daarna uit en te na herhaald. De VAR zou voor dit gedrag eigenlijk voortdurend moeten kunnen worden geraadpleegd. Deze handelingen zijn allemaal verboden. Hebben niets met voetballen te maken en kunnen met de VAR ondubbelzinnig met een rode kaart worden bestraft.
Hoe lang?
Ik ben er vast van overtuigd, dat een dergelijk toepassen van de VAR het voetballen kan terugbrengen tot de essentie van het spel: ‘Het de bal met het lichaam (uitgezonderd de armen en handen) in het doel van de tegenpartij doel belanden èn zonder dat hierbij de tegenstander(s) opzettelijk mogen worden geraakt.
Leren van de geschiedenis
Tijdens de eerste voetbalwedstrijden was baltechniek en samenspel het belangrijkst en lichamelijk contact met de tegenstander uit den boze. En er werd gescoord! Spelers blij, toeschouwers blij en het respect voor het spel en de tegenpartij worden weer de hoofddoelen van het spel.
Heel wat anders dan de vele onaantrekkelijke 0-0 uitslagen en het gokspel tijdens de ‘straf’schoppen van dit laatstgehouden EK 2024!
No responses yet