Open brief aan koning Willem Alexander – Braccaedomos Filosofie & Design

on mei 2, 2014

Berichtauteur Door gerardvanb
Berichtdatum 2 mei 2014
1 reactie op Open brief aan koning Willem Alexander

Open brief aan koning Willem Alexander en koningin Maxim

Majesteiten,

Mijn vader was met zijn tweelingbroer na de mobilisatie gelegerd in de frontlinie op de Grebbeberg. Als jonge mannen ervoeren ze de waanzin en het zinloze geweld van een oorlog. Na de overgave keerden zij huiswaarts en sloten zich aan bij het actieve verzet. Zij hadden beiden een vriendin en ook mijn moeder was actief verzetsstrijder. Door verraad kwam er een abrupt eind aan hun verzet. Zij werden opgepakt en gevangen gezet in de Weteringschans. Op 14 april 1945 (Het grootste deel van Nederland was al bevrijd!!!) werd mijn oom als represaillemaatregel gefusilleerd in Amsterdam. Aan de familie werd doorgegeven dat mijn vader was gedood. Mijn ouders overleefden de oorlog, begin1947 trouwden zij en werd ik verwekt. Pas na de dood van mijn vader in 1987 werd ik mij bewust van de traumata die ons gezin tijdens en vlak na de oorlog heeft opgelopen als gevolg van de activiteiten van mijn ouders tijdens deze periode. Thuis werd slechts zeer sporadisch over deze periode gesproken.

Ik ben waarschijnlijk -net als u beiden- ervaringsdeskundige op dit gebied.Het doet mij dan ook elk jaar weer pijn als weer de discussie oplaait waarom en wie we na zoveel jaar nog steeds moeten blijven herdenken.

Wie de oorlog niet heeft meegemaakt -ook ik hoor gelukkig tot die groep- kan zich nog nauwelijks voorstellen hoe zoiets voelt en ervaart de vrijheid als iets vanzelfsprekends. Ik begrijp daarom hun vraag “Hoe lang nog?” wel.

Ik pleit echter al jaren voor een accentverschuiving.

5 mei is in Nederland de geboortedag van de huidige vrijheid (en voor ons de vrede). Er is naar mijn mening weinig discussie over hoe lang we een verjaardag moeten blijven vieren.Voorafgaand aan de jaarlijkse nationale bevrijdingsdag -die gevierd zal kunnen worden tot de volgende oorlog, hopelijk pas na nog honderden jaren- worden de mensen herdacht en ge-eerd, die tijdens de bezettingsjaren bleven geloven in de vrijheid en met woord en in daden, streden -met gevaar voor eigen leven- om het redeloze geweld te stoppen, dat oorlog heet. Deze ‘helden’ waarvan velen sneuvelden in de oorlog, maar nog meer later overleden na een levenslang psychisch trauma, verdienen ieders dankbaarheid en zullen nooit mogen worden vergeten.

Hierbij wil ik nadrukkelijk uitsluiten dat ooit de agressors; collaborateurs en toeschouwers zouden kunnen worden herdacht. Wel zou ik van harte toejuichen als hun nazaten mede onze vrijheidsstrijders willen herdenken. Dit geldt vanzelfsprekend ook voor hun nabestaanden. Zij mogen immers niet op de daden van hun voorgeslacht worden beoordeeld.Vandaar mijn verzoek aan uw beiden, uw invloed aan te wenden om Bevrijdingsdag 5 mei weer de status van jaarlijkse nationale feestdag te geven.

Ik hoop dan verlost te zijn van mijn jaarlijkse pijnlijke ervaring en hoop ook dat onze 4 mei herdenking aanleiding zal kunnen blijven -wereldwijd- het besef te doen doorbreken dat oorlogen slechts verliezers opleveren: fysiek; psychisch; emotioneel en vooral ook moreel.

Dit besef zou dan ooit kunnen leiden tot het universele ideaal dat alle volken en landen ter wereld -eens- hun eigen bevrijdingsdag zullen kunnen (blijven) vieren.

Gerard van Broekhuijsen

naoorlogse vredesactivist.