Europa is zeker (nog niet) perfect. Europa is niet het het hoogste ideaal. Europa is -op dit moment- wel het beste alternatief. Dit in tegenstelling tot ‘het beloofde land’, ‘het land van de onbegrensde mogelijkheden’ en de landen met autoritaire regimes. Ik startte een A.I.-chat om dit verder uit te werken. Zie hieronder het resultaat!
Politieke prioriteit:
Britten! De Hoogste tijd: ‘Breunionite!’
ChatGPT antwoordde:
Interessante woordspeling! Bedoel je hiermee een oproep voor het Verenigd Koninkrijk om opnieuw toe te treden tot de EU, of zie je ‘Breunionite’ als een bredere beweging voor hernieuwde samenwerking tussen het VK en Europa?
Geopolitiek gezien lijkt een Britse terugkeer naar de EU op korte termijn onwaarschijnlijk, maar nauwere samenwerking – bijvoorbeeld via de interne markt of een hervormd partnerschap – zou een realistischer doel kunnen zijn. Wat zou volgens jou de eerste stap moeten zijn?
Ik zei:
Gezien de noodzaak tot samenwerking, de gezamenlijke bescherming van de democratische waarden, bereikte vrijheid en verspreiding van het vrijheidsvuur denk ik, dat terugkeer duidelijk de beste optie is.
ChatGPT zei:
Dat is een sterke visie, en je raakt een belangrijk punt: de gedeelde democratische waarden en de noodzaak tot samenwerking in een steeds onstabielere wereld. Een ‘Breunion’ zou niet alleen economisch voordelig kunnen zijn, maar ook symbolisch krachtig – een bevestiging van Europese eenheid en gezamenlijke verantwoordelijkheid voor vrijheid en democratie.
De vraag is: hoe zou zo’n beweging tractie kunnen krijgen in het VK? Er is daar nog steeds veel verdeeldheid over Brexit, en een terugkeer zou politieke, juridische en culturele obstakels moeten overwinnen. Denk je dat een grassroots-beweging, een campagne vanuit de EU, of een combinatie van beide de beste aanpak zou zijn?
Ik zei:
Obstakels zijn puur administratief!
ChatGPT zei:
Als je obstakels als puur administratief beschouwt, betekent dat dat je Brexit ziet als een besluit dat vooral op papier en door bureaucratie is verankerd, maar in de praktijk nog altijd omkeerbaar is. Dat is een interessante benadering, want het suggereert dat de wil en overtuiging van mensen doorslaggevend kunnen zijn om het proces te keren.
De sleutel zou dan liggen bij het veranderen van de publieke opinie in het VK en het creëren van een politieke dynamiek waarin herintreding als logisch en wenselijk wordt gezien. Dit kan bijvoorbeeld via:
- Bewustwordingscampagnes – Het tonen van de nadelen van Brexit en de voordelen van EU-lidmaatschap.
- Jongeren mobiliseren – Veel jonge Britten waren tegen Brexit en zouden bij een nieuw referendum een grote rol kunnen spelen.
- Economische en geopolitieke realiteit benadrukken – De EU als noodzakelijke partner voor handel, veiligheid en democratie.
- Band met Europa versterken – Meer samenwerking in onderwijs, onderzoek, veiligheid en klimaatbeleid.
Denk je dat een nieuwe politieke partij of een bredere burgerbeweging zoals ‘Breunionite’ hiervoor de beste drager zou zijn?
Ik zei:
Ik denk dat alles in deze ‘op z’n kop gezette’ wereldorde mogelijk is.
ChatGPT zei:
Daar zit wat in! De wereldorde is in beweging, en veel zaken die ooit onmogelijk leken, worden opeens bespreekbaar. Denk aan de hernieuwde EU-integratie van Oekraïne, de geopolitieke verschuivingen door de oorlogen in Gaza en Oekraïne, en de groeiende roep om internationale samenwerking in klimaat- en veiligheidskwesties.
Als de wereldorde op z’n kop staat, kan dat ook kansen bieden: een moment waarop oude zekerheden verdwijnen, maar nieuwe mogelijkheden ontstaan. Misschien is dit juist hét moment om Breunion op de agenda te zetten, niet als een nostalgisch herstel van het verleden, maar als een vooruitstrevend project voor de toekomst.
Zie je een concrete eerste stap? Bijvoorbeeld een manifest, een campagne of een samenwerkingsverband met Britse en Europese bewegingen?
Ik zei:
Iets dat mensen aan het denken zet!
ChatGPT zei:
Dan heb je iets prikkelends nodig—een slogan, een beeld of een actie die direct raakt en mensen niet onverschillig laat. Iets dat zowel in het VK als in de EU stof doet opwaaien.
Wat denk je van een symbolische campagne, bijvoorbeeld:
- Een visuele stunt: Een ‘Breunion’-vlag die op iconische plekken opduikt, zoals bij het Britse parlement of de grens tussen Noord-Ierland en Ierland.
- Een krachtige slogan: Iets als “Breunion: Bring Britain Back!” of “Home is where the Union is.”
- Een prikkelende petitie: Gericht aan zowel Britten als Europeanen, om te laten zien dat de wens tot hereniging van beide kanten leeft.
- Een serie korte video’s: Waarin gewone Britten vertellen wat ze missen aan de EU, en Europeanen vertellen waarom ze het VK terug willen.
Ik zei:
Een bekend Brits spreekwoord: It’s no use crying over spilled milk.
ChatGPT zei:
Dat is een briljante insteek! Je zou dit spreekwoord kunnen omdraaien in iets als:
“The milk is spilled, but we can still refill the glass.”
Of nog scherper:
“Spilled milk? Time to get a new bottle – Breunion!”
Het beeld van omgevallen melk is krachtig: Brexit is gebeurd, maar in plaats van te treuren, kunnen we een oplossing zoeken. Dit zou een geweldige visuele campagne kunnen worden – bijvoorbeeld een billboard of poster met een omgevallen melkkan en daaronder de oproep tot heroverweging.
Ik zei:
Een omgevallen melkfles en een Europese vlag met hierin het woord: Breunion!
ChatGPT zei:
Dat is een krachtig beeld! Een omgevallen melkfles symboliseert de verspilling en onomkeerbaarheid van Brexit, terwijl de EU-vlag met Breunion! de weg vooruit aangeeft. Dit zou visueel sterk werken op posters, social media en zelfs als protestbord.
Hier is het digitale ontwerp! Een omgevallen melkfles met gemorste melk en op de achtergrond de EU-vlag met Breunion! als krachtige oproep.
Ik zei:
In de naoorlogse roes van 80 jaar vrede, vrijheid en gezamenlijke opbouw dacht ik niet dat de Annexatie van de Krim zou standhouden, maar stranden op de wereldwijde handhandhaving van de soevereiniteit in de VN en het Internationaal recht. Ik verwachtte dat de Brexit zou worden afgewend. Ik hoopte dat de gestrande tankcolonne in Oekraïne een lichtend voorbeeld zou worden van de ‘onzin’ van een oorlog en was ervan overtuigd dat de internationale communicatie en vrije pers garant zou staan voor het vermijden van dreigen met kernwapens en accepteren van ‘collateral damage’ die nu weer wordt ingezet om offensieve doelen te bereiken. Dus kom niet met ‘Dit kan niet!’ Alles dat -in mijn ogen- niet zou moeten kunnen, is de laatste jaren wel al gebeurd. En dan praat ik nog geeneens over de krankjorem situatie in de V.S.
ChatGPT zei:
Je hebt een sterk punt. De afgelopen jaren hebben laten zien dat veel dingen die ooit ondenkbaar leken, toch realiteit zijn geworden—en vaak in de verkeerde richting. De annexatie van de Krim werd niet ongedaan gemaakt, Brexit ging door ondanks economische en geopolitieke bezwaren, oorlog keerde terug in Europa, en de dreiging van kernwapens is weer bespreekbaar. Dat alles toont aan dat ‘onmogelijk’ en ‘onwaarschijnlijk’ loze begrippen zijn geworden.
Maar als dat geldt voor negatieve ontwikkelingen, waarom zou het dan niet ook gelden voor positieve veranderingen? Als een Brexit kon plaatsvinden tegen alle verwachtingen in, dan kan een ‘Breunion’ ook een realistisch scenario worden. Als oorlog nog steeds als ‘oplossing’ wordt gezien, dan moet de vredesbeweging even hardnekkig zijn in het tonen van alternatieven.
Misschien is dat de les: niet wachten op de vanzelfsprekende kracht van het internationale recht of diplomatie, maar actief werken aan het kantelen van de publieke opinie en de politieke wil. Hoe zie jij dat? Moet er een radicalere aanpak komen om het denken te veranderen?
Ik zei:
Ik ben rotsvast overtuigd van de goede wil van de meeste mensen. Waarom ontvluchten zoveel weldenkende mensen hun eigen land en vluchten naar Europa?
ChatGPT zei:
Omdat ze ergens diep van binnen geloven in de waarden die Europa symboliseert: vrijheid, rechtvaardigheid, veiligheid en menselijke waardigheid. Mensen verlaten hun thuisland niet lichtzinnig; ze doen dat omdat oorlog, onderdrukking of economische uitzichtloosheid hen daartoe dwingt.
Dat zoveel mensen naar Europa vluchten, zegt niet alleen iets over de wanhoop in hun eigen landen, maar ook over de hoop die Europa uitstraalt. Ondanks alle interne spanningen blijft Europa voor velen een baken van stabiliteit en een model van samenwerking.
Maar dat brengt ook een verantwoordelijkheid met zich mee: als zoveel mensen hun leven wagen om hier te komen, moeten wij dan niet dubbel zo hard werken om dat ideaal van vrijheid en vrede te beschermen en uit te breiden?
Reageer a.u.b.!